Ostatnie życzenie skazańca
Ogon homara, smażone ziemniaki, smażone krewetki i małże oraz pieczywo czosnkowe. Do tego piwo korzenne Tak brzmiało menu ostatniej wieczerzy, zamówionej przez Allena Lee Davisa, skazanego na śmierć za zabójstwo ciężarnej kobiety oraz jej kilkuletnich córek.
Skazany m.in. za zabójstwo policjanta Ricky Ray Rector zamówił stek, smażonego kurczaka, wiśniowy napój Kool-Aid oraz ciasto orzechowe, którego nie zjadł, mówiąc strażnikowi, że zostawia je „na później”. Rector, przebywając jeszcze na wolności, dostał postrzał w głowę, ale przeżył. Doznał jednak poważnych uszkodzeń mózgu i w momencie wykonywania egzekucji był niepełnosprawny umysłowo.
John Wayne Gacy, seryjny gwałciciel i morderca młodych mężczyzn i chłopców, przed śmiercią postanowił skorzystać z oferty sieci KFC, w której niegdyś pracował (był kierownikiem łącznie trzech barów). Ostatni posiłek Gacy’ego składał się ze smażonych krewetek, kubełka KFC, frytek i truskawek.
Temat ostatniego posiłku jest od lat przedmiotem dowcipów, bo ostatnie życzenie jest niezbywalnym przywilejem skazańca przed wykonaniem na nim wyroku śmierci na całym świecie. Tak było i w Polsce, gdy jeszcze wykonywano te wyroki i obowiązywała instrukcja Dyrektora Centralnego Zarządu Zakładów Karnych:
„Ostatnie życzenie” skazanego powinno być w miarę możliwości spełnione, a w szczególności:
-jeśli nie powoduje to wstrzymania wykonania kary śmierci na czas dłuższy niż godzinę
-Jeżeli nie zostaną naruszone zasady moralności , przyzwoitości lub powagi chwili
-Nie spowoduje to zmniejszenia jego poczytalności.”
W Polsce był to najczęściej kieliszek wódki a najczęściej papieros.
W Stanach Zjednoczonych skazaniec ma specjalny przywilej – może wybrać sobie dowolny posiłek, na jaki ma ochotę, a zadaniem kucharzy jest tak go przygotować, by umilić mu ostatnie chwile życia. I jak to w tym kraju, czasem robi się z tego show.
Morderca staruszek Thomas J. Grasso po raz ostatni w życiu urządził sobie ucztę. Zamówił dwa tuziny ugotowanych na parze małż, spaghetti, dwa cheeseburgery z Burger Kinga, dwa duże shake ’ i sześć grillowanych żeberek, pół ciasta z dyni, truskawki i krem . Niestety, spaghetti jego zdaniem zostało przyrządzone niewłaściwie – na sposób włoski, a nie jak sobie życzył, amerykański. Grasso poskarżył się oczywiście prasie, trafiając na koniec życia na chwilę na czołówki tabloidów.
Zabójca John Spenkelink był pierwszą osobą, skazaną na karę śmierci po jej przywróceniu w 1976 r. Ewenementem jest fakt, że w trakcie podróży na tamten świat musiał być chyba nieźle nawalony. W drodze wyjątku (mocny alkohol do ostatniego posiłku jest zabroniony), jako „pierwszemu” superintendent więzienia przydzielił mu flaszkę whisky – Jack Daniels.
Miguel Richardson – zanim został stracony w Teksasie w czerwcu 2001 r. m.in. za napad i zabójstwo dwóch ochroniarzy, zadziwił wszystkich konsekwencją . Jako wegetarianin do końca swoich dni stawiał przede wszystkim na zdrową żywność. Przed śmiercią poprosił m.in. o kokos, mango, winogrona, brzoskwinię, banana, jabłka i sałatę. Oprócz tego, w jego pożegnalnym menu znalazł się twarożek, sok z kiwi, sok ananasowy, bezmięsna sałatka szefa, sałatka owocowa, ser i pomidor w plastrach. Na końcu jednak zaszalał i na deser zamówił … czekoladowy tort urodzinowy z datą urodzenia i siedmioma różowymi świeczkami. Na szczęście …
Philip Workman zabójca policjanta na krótko przed śmiercią stał się filantropem a jego ostatnie życzenie poruszyło wielu ludzi.
Jako bezdomny wiele nocy spędził na ulicach Nashville. Chciał, by teraz kumplowi dostarczono pizzę. Ale mu odmówiono, „…nie jesteśmy instytucją dobroczynną”.
Jego życzenie trafiło do prasy i prośba skazańca wzruszyła zwykłych ludzi. Schronisko dla bezdomnych w Nashville zalało prawdziwe morze pizzy. Wszystkie zamówione w imieniu Workmana. M.in. przyszło 150 pizz wartych 1200 dolarów. Zamówiła je Donna Splangler. Była bardzo poruszona prośbą skazańca. „Chciał zrobić coś dobrego przed śmiercią i nikt mu nie pomógł” -powiedziała telewizji CNN.
Ciekawe, że nawet w obliczu śmierci człowiek nie traci apetytu .
